جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳
صفحه نخست / سیاست / انتخابات پارلمانی در پروان؛ جوان ستیزی داعیۀ مشترک ثروتمندان محافظه کار

انتخابات پارلمانی در پروان؛ جوان ستیزی داعیۀ مشترک ثروتمندان محافظه کار

از آنجایی که ویژگی های ساختاری سه ولایت شمال کابل و بخش هایی از کوهدامن تقریبن یکسان است، در این جستار آنچه در باره پروان می خواند، برای کاپیسا، کوهدامن و قسمن پنجشیر تا حدود زیادی قابل تعمیم است.

– ساکنان پهن‌دشت و دره های سبز شمالی در روزگار انتخابات بسیار مهم میشوند، زورمندان باج‌گیر از نشانی مردم لقمه های چرب و نرم گیر میآورند، جوانان بیکار و بی روزگار دفتر داری و نمایندگی از کاندیدان ثروتمندی را تجربه میکنند که در برخی موارد در تمام عمر شان حتا یکبار این نامزدان را ندیده اند و در صورت پیروزی نیز نخواهند دید، برای شماری از معتادان هم لقمۀ نانی در دفتر های کمپاین نامزدان تا روز انتخابات فراهم می شود.

– بسیاری از نامزدان انتخابات با قصه های تکراری، وعظ و نصیحت های واپس گرایانه و ایدیولوژیک، سر هم کردن گزافه گویی های بی ربط با زندگی مردم و برخ کشیدن نقش و حضور شان در دوران جهاد و بعضن مقاومت به تشویق مشارکت مردم در پای صندوق های رای به نفع خود شان میپردازند، نامزدان کم‌پول تا حدودی در دسترس اند و میشود لااقل در دوران مبارزات انتخاباتی به حضور شان بهرمند گردید.
– در حالی که در تبلیغات انتخاباتی بسیاری از نامزدان از طیف های مختلف جوان گرایی قابل ملاحظه یی مشاهده میشود، اما تمامی رویکرد های تبلیغاتی معطوف به جوانان رای دهنده است، با این حال جوانانی که به عنوان رای گیرنده وارد کارزار های انتخاباتی شده اند، وضعیت فرق میکند، این دسته جوانان با هزار و یک برچسب منفی روبرو بوده و به اتهام های ناروا و ناجوانمردانه یی در اذهان مردم کوبیده میشوند، در این میان جوانان و کم پول با چالش های بیشتری دست و پنجه نرم میکنند، از پیر سالاری حاکم بر جامعه گرفته تا نابلدی و عدم دسترسی آنان به ابزار ها و حتا و روش های سنتی پیش‌برد مبارزات انتخاباتی برای آنان مشکل ساز شده است.

– نامزدان زن و خصوصن دخترخانم های جوان مشکلات شان چندین برابر بیشتر از مردان است. از چالش های فرهنگی و اجتماعی گرفته تا دهنیت واپسگرایانه، غیرت و مردانگی زورمندان مسلح و عقده یی که ظرفیت و توان دیدن تصویر های آنان را در اطراف جاده ها و بازار ها ندارند. تصاویر آنان را پاره میکنند، بالای آنان تفنگ میکشند و بر خلاف سنت تاریخی و ادعای جوانمردی شمالی واری، به آنان تهمت ها و افترأ میبندند. منبر و مسجد هم که به صورت سنتی در اختیار مردان آنهم از طیف ویژۀ روحانیان و مذهبیون است و فعالیت های فیسبوکی و رسانه یی زنان هم مخاطب چندانی ندارد، زیرا بسیاری از زنان و دختران پروان به این شبکه ها دسترسی ندارند، در بسیاری مناطق که اصلن برق وجود ندارد.
– دستکم در پروان وضعیت به گونه یی است که شش تا هشت تن از نامزدان که از ثروت و روابط قدرت بهرۀ بیشتر دارند، تمامی نامزدان دیگر را یا افراد خود شان یا هم آنان را متعلق به رقیبان دست اول خویش معرفی میکنند. مثلن اگر نامزدی در یک بخش از ولایت بهتر تبارز میکند که “بزرگان” آن را از پیش ساحه نفوذ سنتی یا اقتصادی خویش تلقی میکنند، تبلیغات به گونه یی راه میافتد که فلانی را فلان نامزد پولدار بر ضد فلان نامزد پولدار دیگر حمایت مالی می‌کند. به این صورت هم به خود و هم بجانب مقابل خود در عین طبقه کمپاین میکنند و نامزدان جوان را با نام ها و برچسب های گوناگون و اکثرن ناجوانمردانه و با تهمت و افترا و توطیه تضعیف می کنند.

– در حالی که پروان در دو دور گذشته دارای وکیلان بسیار زورمند و ثروتمند و دارای روابط شبکه یی با حلقات قدرت در مرکز بوده در پروژه های عمرانی از جاده های حلقه یی کشور گرفته تا ساختن یک پلچک در یک روستا دست اندرکار بدست اوردن پول و امکانات به خود و نورچشمی های شان بوده اند، با این حال پروان بی صدا ترین ولایت در پارلمان کشور در یکنیم دهۀ گذشته بوده است. دستگاه مرکزی قدرت و امریکایی های پایگاه بگرام نیز در یکنیم دهه گذشته با سرمایه گذاری بالای وکیلان و چند خانوادۀ بخصوص در پروان، حضور خود را در پهن دشت شمالی و دره های پیرامونی آن تمثیل میکرده و از کوتل خیرخانه تا خاواک برای خود میله جای ها و تفریحگاه های مفشن و مجلل فراوانی در خوش آب و هوا ترین کرانه های دریای پنجشیر تدارک دیده اند. در حال حاضر هم رقابت های انتخاباتی بیشتر با ادبیات مخالفت و کوبیدن نامزدان قلدر و ثروتمند پیش برده میشود، اما در تمامی این کمپ ها یک وجه اشتراک وجود دارد که آنهم جوان ستیزی، آزادی ستیزی و زن ستیزی است.

– هنگامی که شماری از جوانان پروان در ماه ثور امسال بسان دیگر ولایت های حوزه ضد طالبانی، در اعتراض به توزیع شناسنامه های الکترونیک در پروان تجمعی را سازماندهی کردند، نسل جوان پروان در روز موعود، چونان لشکر امام حسین در دشت کربلا، در صحن مسجد عیدگاه چاریکار بی پناه و تنها ماندند، به استثنای دو سه تن از وکیلان شورای ولایتی، دیگر بلندپایه گان و زورمندان پروان از والی تا وکیل، از نماینده خاص رییس جمهور تا مشاور ارشد رییس اجراییه در صف مخالفت با آنان ایستادند، توطیه کردند و این جوانان را به هزار آدرس معلوم و موهوم نسبت دادند. زیرا که چنبرۀ منافع مشترک شان و شبکه های قدرت آنان در دهلیز های شورای امنیت و ارگ ریاست جمهوری و حتا کاخ سپیدار صدمه می‌دید. اکنون همین بزرگواران در صدد به حاشیه راندن نامزدان جوان از مبارزات انتخاباتی به هر قیمت و به هر صورت ممکن برآمده اند.

– در سراسر حوزۀ شمالی بزرگ – تنها در پنجشیر روی هم‌رفته رقابت انتخاباتی زیر عنوان انتخاب اصلح قابل بحث است اما مردم در پروان و کاپیسا و کوهدامن مردم مجبور به انتخاب بین بد و بد تر اند. زیرا در پنجشیر با نامزدان جوان (ثروتمند و غیر ثروتمند) تا اینحد سر ناسازگاری و ناجوانمردی ندارند یا به هر دلیلی نمیتوانند داشته باشند، با آنکه بنظر میرسد رقابت اصلی میان چهار تا شش تن از زنان و مردان این ولایت جریان دارد، اما لااقل تا اکنون از پاره کردن عکس، عربده کشی های بی مورد، برداشتن بنر های تبلیغاتی نامزدان جوان بی‌زور یا راه اندازی توطیه های هدفمند علیه آنان خبری داده نشده است.

سام سرمدی-روزنامه ۸صبح

Print Friendly, PDF & Email

همچنان ببینید

کابوس انزوای افغانستان و دیپلماسی “حضور فعال” داکتر عبدالله در نیویارک

حشمت رادفر، مشاوره امور رسانه یی ریاست اجراییه افغانستان ماه سپتامبر هرسال که نیویارک میزبان …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *