اصلاحات تارنمای تحلیلی، خبری و اجتماعی
به مناسبت پانزدهمین سالروز انتقال مسالمت‌آمیز قدرت در افغانستان
برخلاف تبلیغاتِ انحصارگرایان و باورمندی یک‌عدۀ محدود که می‌گویند حکومت افغانستان، از پادشاهانِ منسوب به قبایل درانی و غلزایی (مانند: ظاهرشاه، داوودخان، تره‌کی، نجیب‌الله و ملاعمر) به حامد کرزی و اشرف‌غنی به میراث مانده است، واقعیت این است که حکومت کنونیِ افغانستان محصولِ جهاد و مبارزۀ جبهۀ مقاومت ملیِ تحت رهبریِ قهرمان ملی کشور شهید احمدشاه مسعود و میراث اصلیِ رییس‌جمهور اسبقِ کشور، پروفیسور برهان‌الدین ربانی، است.
جهانیان و مردم افغانستان به خاطر دارند که با پیروزی جبهۀ مقاومت ملی و فروپاشی ادارۀ جهنمیِ تروریستانِ مسلط بر بخش اعظمِ کشور و از کار افتادن ماشین جنگیِ آنان در ۱۸ عقرب ۱۳۸۰، تمام قلمرو افغانستان تحت حاکمیت دولت اسلامی وقت قرار گرفت و در سراسر کشور اندک‌ترین مشکلِ امنیتی باقی نماند و حکومت تحت رهبری استاد برهان‌الدین ربانی، به‌طور کامل بر اوضاع مسلط گردید.
در آن زمان، با توجه به این‌که هیچ مخالفِ بالفعلی در مقابل حکومت قرار نداشت، دولتِ وقت می‌توانست به حاکمیتش ادامه دهد. اما رهبرِ خردمند دولت اسلامی افغانستان ـ به دلیل این‌که انحصار و استبداد را مردود می‌شمرد و سخت باورمند به اصول دموکراسی، مردم‌سالاری و حکومت مشارکتِ ملی به معنای واقعی آن بود ـ ترجیح داد که بعد از ده سال زمامداری، رهبری حکومت را به حامد کزی واگذار شود.
بنا بر همین تصمیم، در محفل بزرگی که در شهر کابل به تاریخ اول جدی ۱۳۸۰ تدویر یافت و در آن، علاوه بر اخضر ابراهیمی نمایندۀ خاص سرمنشی ملل متحد، نماینده‌گان کشورهای ایالات متحدۀ امریکا و فدراسیون روسیه، نماینده‌گان کشورهای اسلامی و همسایه، سران احزاب جهادی و شخصیت‌های سیاسی افغانستان حضور داشتند، استاد برهان‌الدین ربانی رییس برحالِ دولت اسلامی، پست ریاست دولت را رسماً به حامد کرزی به حیث رییس ادارۀ مؤقت افغانستان، تفویض کرد.
این انتقال قدرت سیاسی که در فضای مسالمت‌آمیز صورت گرفت، در تاریخ افغانستان بی‌پیشینه بوده و بازتاب‌گرِ این واقعیت است که استاد ربانی تا کدام حد فداکاری کرده و به‌خاطر مصلحتِ ملت و تحقق عدالت، قدرت سیاسی و اختیاراتِ دولتی را با دستِ خود به حامد کرزی تحویل داده است.
اکنون که از آن‌روز پانزده سال تمام گذشته است، دیده می‌شود که سران حکومت فعلی، ولی‌نعمت‌شان را فراموش نموده و ناجوان‌مردانه تلاش دارند که این میراث را دگرگونه جلوه دهند و تشکیل دولت وحدت ملی بعد از یک انتخاباتِ پُرتقلب و رسوا را نخستین انتقالِ مسالمت‌آمیزِ قدرت مطرح کنند و جفاهای فراوانی را در حقِ ارزش‌های جهاد و مقاومتِ کشور مرتکب شوند. درحالی که حرکت‌های جهادستیزانه و موضع‌گیری‌های ضد جبهۀ مقاومتی که کشور را از کام پاکستان نجات داد را از سوی اشخاص معلوم‌الحال در دولت، ناسپاسی آشکار به فداکاری‌ها و سخاوتمندی‌های استاد شهید به عنوان نخستین‌انتقال دهندۀ مسالمت‌آمیز قدرت در تاریخ افغانستان می‌دانم، این نکته را یادآور می‌شوم که آفتاب با دو انگشت پنهان نمی‌شود و مردم افغانستان می‌دانند که نظام مردم‌سالار کنونی، دستاورد مستقیمِ دولت استاد ربانی و جبهۀ مقاومتِ ضد تروریسم است.
بنابرین، در پانزدهمین سالگرد نخستین انتقال مسالمت‌آمیزِ قدرت در افغانستان، توصیه می‌کنم که تاریخ باید اهمیتِ انتقال مسالمت‌آمیز قدرت را به یاد داشته باشد و آنانی که بعد از استاد ربانی به سمتِ زعامت رسیده و می‌رسند، باید پاسدارِ آن پاکبازی باشند و نباید در تلاش حذف دیگران و کنترل همیشه‌گیِ قدرت برآیند. باید رویه‌های دمکراتیک، جاگزینِ تقلب‌ها و زورگویی‌ها و حذفِ دیگران گردد. به انحصارطلبان و افراط‌گرایان و سیاست‌مدارانی که ریشه در بیشۀ علم و اخلاق ندارند، گوشزد می‌کنم که به ارزش‌ها احترام بگذارند؛ زیرا تاریخ روزی دربارۀ آن‌ها قضاوت خواهد کرد.
پاینده‌محمد رهیاب
