تفاهمنامهای که در سفر داکتر عبدالله عبدالله رئیس اجراییه افغانستان به چین که زیر نام پروژه یک کمربند، یک راه به امضا رسید، افغانستان را به عنوان مرکز ترانزیت و نقطه تلاقی شرق وغرب پیوند زد. پروژه یک کمربند، یک راه احیای دوباره همان جاده ابریشم تاریخی است. این جاده مهم و حیاتی در توسعه اقتصادی کشورهای حوزه آسیا و دیگر قارهها نقش مهمی را ایفا خواهد کرد؛ مسیری که در پهنای تاریخ، منشأ صدور کالای جهان بود و اهمیت علمی و فرهنگیاش در دورانی که برای بیشتر قسمتهای اروپا از فرط بیحاصلی به «عصر تاریکی» بود، شهرت فراوانی داشت. تاریخ از آن زمان حکایتهایی دارد. گفته میشود که سود حاصل از داد و ستد تجارتی در مساحت ابریشم سبب شده بود که این حوزه در عرصههای مختلفی از علوم، پیشرویهای چشم گیری به جود بیاید، از ابن سینا بلخی شروع تا بیرونی، خوارزمی و دانشمندان دیگری شهرت فروانی در دنیای علم کسب کنند، یعنی هزار سال پیش کمبریجها، هارواردها و اکسفوردها در بلخ بامی، هرات باستان و بخارا و سمرقند به عنوان مرکز داد و ستد عملی همان روزگار مورد توجه دنیای آن روز بود.
بهباور تاریخنگاران، راه ابریشم، برای مناطقی که به این مسیر وصل کرده بود ثروت های افسانهایای به ارمغان آورده بود. آسیای میانه، کشورهای امروزی چین و هند، کالاهایی مانند ابریشم، کاشیهای تزیینی، ادویه و بافتههای شان را با مقدار وسیعی به منطقه صادر می کردند. تقاضا برای دریافت محصولات تجارتی به حدی بود که روشهای جدیدی دربالا بردن سطح تولید ظروف چینی و سرامیک به کار گرفته میشد. گفته میشود در قرن هشتم و نهم کورههایی در چین درست شد که می توانست پانزدههزار پارچه ظروف و سرامیک را یکجا در کوره بپزد و آن را به شهرهای واقع در مسیر جاده ابریشم بفرستد. کشورهای تاجیکستان، ازبیکستان، قزاقستان، ترکمنستان و نیز کشورهای افغانستان، ایران، عراق و مناطق جنوبی روسیه و منطقه شام قفقاز همهگی در این منطقه واقع اند. افغانستان در این مسیر از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار است. در کنفرانسی که بهتاریخ ۲۴ ماه ثور امسال زیرنام «یک راه، یک کمربند» درکابل دایر گردیده بود اهمیت حیاتی افغانستان در سخنان یاوجینگ سفیر چین واضح و روشن بود. او گفت: بدون در نظر گرفتن افغانستان و در حاشیه قرار گرفتن این کشور، کشورهای منطقه نمیتوانند از فرصتهای اقتصادی منطقهای درست استفاده کنند.
جاده ابریشم قرار است با عبور از دره واخان بدخشان، افغانستان را به چین وصل کند، طرحی که قبلا برای احیای این مسیر حیاتی توسط مقامهای دولتی ریخته شده بود. مقامهای دولت چین نیز برای احیای این جاده در سفر اشرف غنی، رییسجمهور افغانستان به چین توافق کرده بودند.
داکتر عبدالله عبدالله ، رییس اجراییه حکومت وحدت ملی در یک سفر پردستاورد به چین و در دیداریکه وی با نخست وزیر آنکشور داشت، چند توافقنامه و تفاهمنامه در عرصههای مختلف به امضا رسید. که مهمترین آن، تفاهمنامه « پروژه یک کمربند یک راه» میباشد.
به باور کارشناسان سیاسی و اقتصادی، طرح «یک کمربند، یک راه» و عملی شدن این طرح که نقطه ثقل شرق و غرب گفته شده است، میتواند منفعتهای زیادی را برای کشورهای ازبکستان، قزاقستان، ایران، روسیه، هند، پاکستان و سایر کشورهایی که سرشار از ذخایری طبیعی و معادن مختلف میباشند به وجود بیاورد.
کشورهای یاد شده امروزه بیشترین پیوند را با یکدیگر دارند و در طرحهای گوناگونِ زیرساختی همکاری میکنند.
پروژههای کلانی مانند ساخت بنادر در اعماق آب، شبکههای ارتباط ریلی سریعالسیر، شبکههای ارتباط مخابراتی پرسرعت و نیز خط لولههای نفتی و گازی از برنامههای اصلی این پروژه است، اما همکاری این کشورها فراتر از این پروژههای اقتصادی است و شامل برنامههای آموزشی و دانشگاهی مشترک و نیز ابتکارات فرهنگی برای ارجنهادن به مشترکات تاریخی و روابط گذشته میان این ملتها نیز میشود. یاوجینگ، سفیر چین در افغانستان در نشست مشورتی که در مقر وزارت خارجه افغانستان در کابل پیرامون اهمیت طرح یک کمربند، یک راه صحبت می کرد، گفت: «برنامه یک کمربند، یک راه، یک برنامه عادی نیست و شش جنبه همکاری بسیار مهم را در بر میگیرد.»
همچنان ببینید
از کشتار جمعی کابل تا حادثۀ مشکوک قندهار
حوادث کابل و قندهار، هلمند و ننگرهار مایۀ تأثر عمیق است. در حملات دو روز …