قبل از آمدن وزیر خارجه امریکا مردمانی از یک طیف قومی و سیاسی خاص را دیدم که معمای یک خوش خبری جالب را در صفحات فیسبوکی خود به اشتراک میگذاشتند که گویا قرار است جان کری با خود بیاورد و از فالووردهای خود میخواستند تا این خوش خبری را تحلیل کنند و چیستی این چیستان را برملا سازند. جالب بود اکثر جوابها این بود که ریاست اجرائیه لغو میشود و داکتر عبدالله در جایی به یک پست دیگر گماشته میشود و قدرت به یک جناح تعلق خواهد گرفت.
تعبیر جان کری اما این خواب را آشفته ساخت و چیستی این معما را معکوس به نمایش گذاشت. مشروعیت نظام کنونی مرهون ریاست اجرائیه است و هیچ مشروعیت دیگری در میان نیست و هرگاه اجرائیه لغو شود، نظام مشروعی باقی نمیماند. خوب است که عقل و خرد و تحلیل امریکاییها و جامعه جهانی تا سطح خردهای پر از عقده و روانهای آشفته از آشوب ما پایین نیست و حدود مشروعیتها را درک میکنند و حساسیت قضایا را به اساس موقعیتشان درمی یابند.
اظهارات وزیر خارجه امریکا برای کسانی که شناخت دقیق از مرحله ندارند و سیاست را به طبق هوا و هوس خود میخواهند، خیلی ناامید کننده بود و یک بار دیگر تعهد جهان به مشروعیت نظام کنونی بر اساس توافق سیاسی مابعد فاجعه انتخابات نافرجام را به نمایش گذاشت. زمانی که فاجعه از آنجا آغاز یافت که کسانی در صدد ترویج مشروعیت گوسفندی در ساخت و ساز نظام بودند و فرایند انتخابات را به دمبه گوسفندان چاق بستند، خیانت به قیامت انجامید و مشروعیت گوسفندی به یمن مقاومت مردم ما نتوانست نهادینه شود، مشروعیت اضطراری تغییر نظام به میان آمد و حکومت وحدت ملی تشکیل شد که باید مرحله پنج ساله خود را تکمیل کند.
درست است که در تطبیق مرحله وار توافق نامه سیاسی کاستیها و نارساییهای مزمنی وجود دارد که ضعف یک طرف و مکر طرف دیگر را نشان میدهد، اما این نقیصه نمیتواند حتا عمر مرحله را ناقص سازد. وقتی نقایصی از این دست در میان باشد، لاجرم فرصتها تمدید شوند تا خلاها جبران و کاستیها جبیره گردند و این دقیقاً همان نقطهیی است که دشمنان مشروعیت وحدت ملی در صدد استفاده تخریبی از آن در پایان دو سال بودند و جامعه جهانی به خصوص امریکا حساسیت آن را درک کرد و ادامه مشروعیت را به رسمیت شناخت.
من شخصاً تداوم مشروعیت اضطراری وحدت ملی را یک نیاز حتمی مرحله میدانم و در عین حال به شدت بر این نکته تأکید میکنم که اصول کلی و خطوط اساسی توافقنامه سیاسی باید به هر نحو ممکن برآورده شود تا ما در پایان این مرحله شاهد دستاوردهای بزرگی از قبیل تغییر نظام از ریاستی به صدارتی و اصلاح نظامی انتخاباتی و تکمیل پروسه توزیع تذکرههای الکترونیکی باشیم. آن گاه حق خواهیم داشت تا با مباهات از مشروعیت وحدت ملی به عنوان بهترین مرحله در تاریخ معاصر کشور یاد کنیم و نسلهای آینده هم از محصول درازمدت آن فیض ببرند.
عبدالاحد هادف