پنج شنبه ۹ حمل ۱۴۰۳
صفحه نخست / سیاست / بررسی سرمقاله های امروز روزنامه های کابل

بررسی سرمقاله های امروز روزنامه های کابل

۳/۱۱/۱۳۹۴
روزنامه اطلاعات روز
؛ امنیت رسانه مهم‌تر از امنیت کارمندان نیست

نویسنده این مقاله می نگارد؛ حمله بر کارمندان موبی گروپ ماهیت تفکر خشن امارت باوران را آشکار ساخت. برخلاف تبلیغات برخی از طالب باوران، در تفکر طالبان هیچ تغییری نیامده است. مثل گذشته منطق آنان فقط خشونت و ترور می باشد. اما به نظر می رسد که طالبان اراده اجتماعی مردم افغانستان را برای تغییر و رسیدن به توسعه دست کم گرفته است. رشد رسانه ها و تنوع کاری خبرنگاری از مهمترین نشانه های توسعه و ترقی محسوب می شود که مردم افغانستان از آن حمایت قاطع می کنند.

تفکر طالبانی با رسانه، سینما و هنر دشمنی دارد، آنان با مجموع تمدن معاصر اعلام دشمنی کرده اند. این حمله هم چندان غیر منتظره نبود ولی با توجه به نقش رسانه ها و اهمیت آن در جامعه، طالبان و هر گروه دیگری خشونت باور نمی توانند با راه اندازی حملات تروریستی، مردم افغانستان را از نعمت رسانه ای آزاد محروم سازند.

نویسنده در ادامه تاکید می کند؛ نیروهای امنیتی در هماهنگی با مسوولان طلوع باید تدابیر لازم را اتخاذ می کردند، نباید طلوع کارمندانش را به یک موتر نوع کاستر می فرستاد. مسوولان این شبکه باید راه های بدیل را جستجو می کردند. چراکه تامین امنیت رسانه و مدیران آن به هیچ صورت مهمتر از تامین امنیت جانی کارمندان آن رسانه نیست.

نویسنده در اخیر با تاکید بر حفظ حقوق قربانیان حادثه روز چهار شنبه برای بازماندگان شان می نویسد: در سایر کشورها برای کارمندان قربانی شده، امتیاز خاص در نظر گرفته می شوند. بطور مثال حقوق شان را به خانواده های آنان میدهند. باید در باره حقوق آنان نهادهای مدافع حقوق خبرنگاران همت بگمارند.

روزنامه اطلاعات روز؛ چرا طالبان رسانه‌ها را هدف قرار می‌دهند؟

نویسنده این مقاله، رویداد ناگوار ۳۰ جدی را یک روز سیاه برای آزادی بیان و فعالان رسانه ای میداند و می نویسد که، این حادثه با سایر فعالیت های تروریستی هیچ تفاوتی ندارد، اما تازگی دارد اینکه، چرا طالبان رسانه و فعالان مطبوعاتی را هدف قرار میدهد؟

اول: رسانه ها در بیداری افکار عمومی و اطلاع رسانی نقش سازنده داشته اند تا حقایق و عملکرد طالبان را برای مردم افغانستان اطلاع رسانی نمایند. به این دلیل این گروه به عنوان یک جریان دهشت آفرین که همواره در پی خلق وحشت و ترور می باشند، معرفی شده اند. طالبان با درک این مسئله خواستند که رسانه ها را مورد هدف قرار دهند تا دیگر فعالان رسانه ای جرآت نکنند که حقایق را اطلاع رسانی نمایند.

دوم: این مورد نشان داد که طالبان به غیر از اهداف قبلی خود موارد تازه را شامل فهرست حملات تروریستی خود نموده اند. به این دلیل طالبان رسانه ها و روزنامه نگاران را در صدر لیست خود قرار داده اند. طالبان در گذشته یکی از عاملان خشونت علیه خبرنگاران بود اما حالا، حمله بر جان خبرنگاران و روزنامه نگاران از اهداف اصلی آنان است. طالبان با این کار خود تلاش می کنند تا در اطلاع رسانی محدودیت وضع نمایند که عملکرد وحشیانه ی شان پنهان بماند.

سوم: حکومت در برابر رشد و حمایت از آزادی بیان و تامین امنیت فعالان رسانه ای مسوولیت ها و مکلفیت های قانونی دارد ولی دریغ که سهل انگاری و بی توجهی می کند. حکومت از یک طرف قانون دسترسی به اطلاعات را محدود کرده است و از جانب دیگر در تولید خشونت علیه خبرنگاران دست دارد. در چهارده سال گذشته رسانه‌ها از وضعیت نسبتاً خوبی برخودار بودند. اکنون و با توجه به افزایش خشونت‌ها در سراسر کشور این ترس وجود دارد که مبادا این امتیاز از دست برود.

روزنامه جامعه باز؛ کابوس آزادی بیان

در این مقاله نگارنده می نویسد، چهار شنبه هفته گذشته یک روز سیاه برای آزادی بیان بود که ادامه آن خطرناک و هشدار دهنده می باشد. اما چرا آزادی بیان مساله است؟ کدام جریان ها با آزادی بیان مخالف اند؟ چگونه می شود از آن حراست کرد؟

در جامعة سنتی افغانستان، مخالفان آزادی بیان بی‌شمارند. آزادی بیان کابوسی است که رؤیای آرام گروه‌های زیادی را آشفته می‌کند. مشخصاً می‌توان از گروه‌های زیر نام برد، گروه سلطه، گروه های مذهبی با تفکر طالبانی و گروه های تروریستی. مهمترین و جدی ترین مخالف آزادی بیان گروه سلطه است. آزادی بیان از جهات مختلف منافع گروه قدرت و سلطه را به خطر می اندازد. چونکه سنت سیاسی در افغانستنان بر مبنای انحصار سیاسی استوار است. یکی از عوامل اساسی که به تکثر منابع قدرت و جریان های سیاسی می انجامد، گسترش و ارتقای سطح آگاهی سیاسی است که در صورت تحقق آزادی بیان و آزادی گردش اطلاعات در جامعه امکان پذیر می شود.

در واقع آزادی بیان نوید زوال نظام سلطه است که بنیاد آن بر انحصار و رویای آرمان شهر جامعه تک قومی استوار می باشد. به این خاطر محدودیت آزادی بیان و گردش آزاد اطلاعات بیش از هرگروهی به نفع گروه سلطه است و مجموعه اتفاقات خشونت‌آمیز یا غیرخشونت‌آمیز که بتواند در چرخة گردش اطلاعات وقفه ایجاد کند، برای گردانندگان دستگاه سلطه خوشایند است.

با این حال خبرنگاری تنها راه حراست از آزادی بیان است. زنده‌ نگه‌داشتن مشعل آگاهی تنها حربة مؤثری است که خبرنگاران و نسل آگاه می‌توانند با آن به جنگ اشباح قدرت، افراطیت و ترور بروند. پایان این راه به زانو درآوردن افعی خشونت و وحشت است. طالبان می‌توانند خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ها را قربانی کنند، اما یادشان باشد که این جنایت‌، جنایت‌بارتر از جنایت‌های پیشین است. تنها با بازگو‌کردن، افشاسازی و پرده‌برداشتن از شرارت‌ها و ابعاد جنایات این گروه است که می‌توان پاسخی درخور به این شرارت شوم داد.

روزنامه ماندگار؛ حمله به طلوع حمله به آزادی بیـان است

به باور نویسنده، این حمله نشان داد که در کنار قربانی شدن نیروهای امنیتی، حملات انتحاری بر منابر و مساجد، رسانه ها نیز از دایره مصوونیت خارج شده اند و در معرض حملات سنگین دشمن قرار گرفته اند. بدون شک کسانیکه قصد کشتن انسانیت را دارند حرمت قرآن و مسجد را نمی کنند. به این خاطر حمله بر رسانه ها هیچ دشواری برای آنان ندارند.

واکنش های همگانی در باره این حمله نشان میدهد که بعد از این رسانه ها و خبرنگاران نیز به یکی از اهداف جدی طالبان بدل شده اند و همچنان معلوم شد که نهادهای امنیتی در خنثی کردن فعالیت های دشمنان، حداقل در کابل ناتوان و عقیم می باشند. در ضمن دست های درونی درکارند تا طالبان برنامه های شان را به این راحتی عملی کنند.

نویسنده در این مقاله می نویسد که حکومت و ارگان های امنیتی باید در مقابل این نوع حملات برنامه و بر خورد قاطع داشته باشند تا دامن خود را از اتهامات پاک سازند. از یک نظر عملکرد طالبان در برابر رسانه ها به منظور سانسور است که این کار به نفع حکومت نیز می باشد. چراکه برخی از گروه ها در درون حکومت است که در تلاش مهندسی نشرات رسانه ها می باشند. اما نهادهای ملی، بین المللی و رسانه های کشور نباید مجال فشردن گلوی آزادی رسانه ها را بدهند.

نویسنده تاکید می کند که آزادی بیان بزرگترین دستاورد پانزده ساله مردم افغانستان است. دولت باید موقفش را در برابر طالبان و آزادی بیان قاطعانه و واضح سازد. در عمل و گفتار آزادی بیان را خط سرخ و غیر قابل معامله اعلام کند. اما با تاسف دیده می شود که ریاست جمهوری چنین اراده ای نشان نداده است؟

Print Friendly

همچنان ببینید

97e

ویژه‌گی‌های یک نامزد ایده‌آل

دو روز نخست مبارزات انتخابات پارلمانی ۱۳۹۷ در آرامش نسبی سپری شد، حال و هوای …

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *