بررسی سرمقاله های امروز کابل

هشت صبح با این عنوان می نویسد: مذاکره با حکمتیار کار ناپسند نیست ولی کدام تاثیر روی جنگ و ناامنی ندارد، برای رسیدن به صلح لازم است که مناسبات میان افغانستان و پاکستان دوستانه شود. هرچند آقای حکمتیار بعد از شکست و فشار از سوی طالبان در گذشته هم به حکومت استاد ربانی پیوست، نخست وزیر شد اما پس از دوماه طالبان کابل را اشغال کرده اند. حالا هم آمدن ایشان سود چندانی ندارد به دلیل که نه ساحه دولت را وسیع و نه آسیب پذیری نیروهای امنیتی را کاهش پیدا میدهد، با این وجود دولت نباید تابع خواسته های وی شود.
به باور روزنامه: صلح با حکمتیار برای پاکستان بهانه و دستاورد خوبی است تا مدعی شود که اگر طالبان را به میز مذاکره حاضر نتوانست، حکمیتار را حاضر کرد، با وجودیکه چهره های شاخص حزب اسلامی به رهبری حکمتیار در گذشته با کابل صلح کرده بودند و اکنون در حکومت هستند.اما خبر بد این است که طالبان همچنان بر طبل جنگ می کوبند، پاکستان هم در تعهداتش صادق نیست، تنها امیدواری مردم نیروهای امنیتی و دفاعی کشور است.
هشت صبح در اخیر تاکید می کند: در هیچ معامله سیاسی و توافقی نباید نیروهای امنیتی طرف واقع شوند، نباید در باره تعیینات امنیتی مصلحت اندیشی صورت بگیرد، چراکه به بی ثباتی دامن می زند. نزدیکان کسانی که همین چند روز پیش گروه سفاک داعش را ستایش کردند، نباید در راس هیچ قرارگاه نیروهای امنیتی کشور قرار بگیرند. مردم افغانستان چنین چیزی را قبول ندارند و منافع نظام هم اقتضای چنین چیزی را نمی‌کند.
روزنامه اطلاعات روز؛ دشواری‌های پس از کانکور
اطلاعات روز می نویسد: براساس آمارهای وزارت تحصیلات عالی در آزمون کانکور نزدیک به ۱۸۰ هزار نفر شرکت کرده بودند که از این میان بالغ بر ۵۸ هزار نفر در تحصیلات عالی، ۴۶ هزار نیمه عالی، بیش از ۵۱ هزار نفر در تحصیلات عالی خصوصی کامیاب شده اند اما متباقی شان ناکام اند.
براساس تحلیل روزنامه برگزاری آزمون کانکور و نتایج آن با دشواری های زیادی رو به رو بود؛ سردشدن آب و هوا، تهدیدات امنیتی، نگرانی از تقلب در امتحان، عدم رعایت جدول زمانی وزارت تحصیلات عالی و تاخیر در اعلان نتایج از مشکلات همیشگی کانکوری هاست اما اکنون بعد از اعلان نتایج، سرنوشت دانش آموزان کامیاب شده و ناکام نیز قابل تامل است؟ به طور مثال نظام تحصیلی افغانستان کهنه و کلیشه ای است، استادان سالخورده با روش های قدیمی تدریس می کنند که پاسخگو نیازهای جامعه امروز نیست، برخوردها تبعیض آمیز در دانشگاه ها صورت می گیرند.
این روزنامه از آمار ناکام های کانکوری ابراز نگرانی می کند، به دلیل که این شکست و نبود کار در بازار آنان را شدیدآ تحت فشارهای روانی قرار میدهند و بدتر از آن هزاران فارغ دانشگاهی نیز بیکار اند. در این صورت از یک طرف با نیروهای کار جدید مواجه هستیم و از طرف دیگر بازار ظرفیت جذب آنان را ندارد و شماری دیگر به خاطر اوضاع وخیم اقتصادی بیکار می شوند. بنابراین حکومت باید هم ظرفیت جذب دانش آموزان را بالا ببرد و هم زمینه های شغلی را تقویت و بیشتر نماید تا از این بحران کاسته شود.
روزنامه ماندگار: معمای حضورِ طالبان در بغلان
ماندگار با براز نگرانی از تحرکات طالبان در شمال می نویسد: اطلاعات تازه نشان میدهد اکنون سی درصد بغلان در اختیار طالبان است که از آنجا حملات خود را انجام میدهند، تا حدی که وضعیت کندز را دوباره بحرانی نموده اند. اما سوال اصلی فعال شدن دوباره طالبان در بغلان است در حالیکه زمان زیادی از عملیات نیروهای امنیتی بر مواضع طالبان نمی گذرد؟ از سوی دیگر گمانه زنی ها در باره تقویت و گسترش جنگ در شمال نیز وجود دارند. به این خاطر نیروهای امنیتی ما در یک آموزن دشوار قرار دارند؟
ماندگار ادامه میدهد: براساس گزارش ها نیروهای امنیتی ما در بغلان تنها می توانند که از خود دفاع کنند حق پیشروی را ندارند؟ انتظار میرفت که دولت در سال جاری برنامه جدی برای سرکوب طالبان دارد اما چنین نیست با این حال سوال این است که چرا حکومت در مقابل طالبان از خویشتن داری و مصلحت اندیشی کار می گیرد؟ عاملان قضیه دندغوری همچنان در مصوونیت ارگ قرار دارند؟ گفته می شود که در سطح بالا برای حضور دوباره و فعال شدن طالبان تلاش و حمایت صورت می گیرند.
حکومت در شرایط کنونی نه با طالبان جنگ را به نحوِ مطلوب به پیش می‌برد و نه صلح را به منزلِ مقصود رهنمون می‌گردد. حد اقل از این دو راه، باید یکی انتخاب گردد؛ اما متأسفانه چون برخی‌ها منافع‌شان در گروِ جنگ است و طالبان برای آنان به عنوان عقبه‌های سیاسی اهمیت دارند، تلاش دارند که به هر شکلِ ممکن جنگ را به صورتِ دوام‌دار حفظ کنند و پروایِ این را هم ندارند که چه تعداد انسانِ مظلوم در این جنگ‌ها جان می‌بازند و چه مقدار از سرمایۀ ملیِ مردم به هدر می‌رود و سرنوشتِ افغانستان سیاه می‌گردد.